Sztuka a komputery

W dobie niesłychanego rozwoju rozmaitych technik stosowanych przez plastyków, wybór odpowiedniego dzieła sztuki jest niesłychanie trudną rzeczą.

Jeszcze niecałe pięćdziesiąt - sześćdziesiąt lat temu, sytuacja w świecie technik stosowanych przez artystów malarzy była bliska pierwotnej formie malarstwa, takiej jaką znamy z muzeów. Co było tego powodem? Po pierwsze słaby rozwój techniki przydatnej w tej dziedzinie. Technika w latach po wojennych skierowana była raczej w kierunku zbrojeń, medycyny. Artyści nie mieli zbyt wielu możliwości skorzystania z dobrodziejstw współczesnej myśli ludzkiej.

Dopiero w latach osiemdziesiątych ubiegłego stulecia, rozwinęła się technika komputerowa, która została szerzej udostępniona pospolitym zjadaczom chleba. Acz kolwiek nie każdego było stać na zakup własnego komputera. Największą szansę na jego zakup mieli obywatele Stanów Zjednoczonych Ameryki, kraju w którym został wymyślony i wyprodukowany komputer.

W ciągu kilku lat, komputery domowe opanowały świat. Oczywiście rozwój komputeryzacji nie był czymś łatwym. Należy pamiętać, że świat był podzielony na kapitalistyczny i komunistyczny. Nie było możliwości migracji ludzi pomiędzy tymi swatami. Technika komputerowa to nie tylko gry i zabawy. To coś więcej. Komputery stały się narzędziem pracy również dla artystów - głównie grafików. Komputer dał nowe możliwości prezentacji. W połączeniu z odpowiednim oprogramowaniem i maszynami za ich pomocą można stworzyć dosłownie wszystko.

Na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, po upadku czerwonej kurtyny rynek państw byłego bloku komunistycznego został zasypany masową pseudo sztuką. Sztuka ta powstawała w głównej mierze w Azji. Były to na przykład obrazy olejne, które powstawały w fabrykach. Tylko niektóre ich elementy były ręcznie domalowywane. W ten sposób wiele osób nie znających się na sztuce, kupowało malarstwo olejne. W rzeczywistości była to tylko kiczowata, fabryczna sztuka a do tego niezwykle tania. Owszem nie wszyscy zachłysnęli się tą sztuką. Po okresie dwudziestu lat od tego historycznego przełomu sytuacja się zmieniła. Ludzie nasycili się ta tematyką i zaczęli z powrotem doceniać dzieła wykonane indywidualnie przez artystów.

Rozwój kultury i sztuki

Rozwój kultury oraz sztuki ma bardzo duże znaczenie dla rozwoju każdego kraju. Wykorzystując kulturę możliwe jest prezentowanie dzieł artystów z danego państwa, co jest doskonałym sposobem na promowanie dokonań danego państwa.

Dodatkowo sztuka oraz kultura na wysokim poziomie jest w stanie przyciągać również uwagę wielu osób jakie zainteresowane są zapoznaniem się z kulturą danego kraju. Im sztuka jest bardzie ciekawa, tym możliwe jest przyciągnięcie uwagi znacznie większej liczby turystów, jacy nastawieni są na turystykę związaną z miejscami kultury.
W Polsce takie miejsca, jak galeria sztuki dopiero się rozwijają. Możemy spotkać się zarówno z państwowymi palcówkami tego typu, ale również z takimi w jakie decydują się inwestować prywatne osoby. Tych drugich miejsc jest na razie w Polsce znacznie mniej, niż w bardziej rozwiniętych krajach. W Polsce -nadal nie jest chętnie odwiedzana przez bardzo dużego ilości odbiorców dzieł sztuki. Dodatkowo możemy dopiero zauważać tendencję wzrostu zainteresowania inwestycjami w dzieła sztuki, co jest doskonałym sposobem na inwestowanie w takie aktywa jakie doskonale są w stanie zachowywać swoją wartość.

Z drugiej strony na świecie możemy spotkać się z intensywnym rozwojem galerii sztuki, co wynika z wykorzystywania przez te placówki nowych technologii. Obecnie galeria sztuki może być przez nas zwiedzana przez Internet, gdyż wiele takich placówek ma wirtualne prezentacje swoich dzieł. Możemy również spotkać się z aukcjami jakie organizowane są z wykorzystaniem nowych technologii, w tym sieci.
Daje to możliwości przyciągnięcia zarówno znacznie większej liczby widzów, jak i zainteresowanych zakupami obrazów, czy innych dzieł sztuki. W przyszłości można spodziewać się zarówno większej liczby aukcji w jakich wykorzystywane są nowe technologie łączności, jak też ciekawszych prezentacji dzieł za pomocą graficznych projektów. Zainteresowanie dziełami sztuki na pewno nie będzie maleć, gdyż poziom świadomości związanej z kulturą, czy sztuką stale rośnie w wielu rozwijających się krajach.

Gdzie można znaleźć dobre galerie sztuki?

Koneserów sztuki w naszym kraju znaleźć możemy coraz więcej. A to dlatego, że w ostatnich latach nastąpiła spora popularyzacja sztuk wizualnych takich, jak malarstwo, rzeźba, czy też grafika – także komputerowa. 


I to z tego względu, znacznie większym powodzeniem cieszą się na przykład galerie sztuki, a więc miejsca, w których można poznać najnowsze dzieła lokalnych i nie tylko artystów i, ewentualnie, kupić coś dla siebie. Aby jednak mieć szansę, odwiedzając taką galerię, na obcowanie z kulturą wyższą i ze sztuką na wysokim poziomie, trzeba dobrze poszukać. Nie każda wszak galeria sztuki jest miejscem wybitnym i wartym odwiedzenia, a wiele z nich sprzedaje rzeczy niewarte uwagi. Gdzie więc znaleźć dobre galerie sztuki, by mieć pewność, że to, co kupujemy, czy też nawet oglądamy ma realną wartość estetyczną? Oto kilka porad w tym zakresie, które ułatwią znalezienie dobrych miejsc.

    Przede wszystkim, dobrych galerii sztuki poszukiwać warto w pobliżu akademii sztuk pięknych, bądź też innych ośrodków twórczych. W takiej przestrzeni, gdzie dużo się dzieje i gdzie powstają ciekawe dzieła artystyczne, nieodzowna jest galeria, która to byłaby w stanie te elementy bez większych problemów sprzedawać.
I rzeczywiście, w okolicach krakowskiej, katowickiej, wrocławskiej, czy warszawskiej ASP znaleźć możemy wiele przykładów dobrych galerii sztuki współczesnej, gdzie znajdziemy ciekawe obrazy, rzeźby, czy też inne przykłady sztuki wizualnej. I z całą pewnością warto się im przyjrzeć bliżej, a nawet kupić, ponieważ wielu twierdzi, że właśnie na dziełach młodych artystów, którzy dobrze rokują w przyszłości będzie można sporo zarobić, gdy wartość ich dzieł wzrośnie. Jeśli więc pojawiają się takie właśnie oczekiwania, to z całą pewnością warto im sprostać i spróbować zakosztować tego, co do zaoferowania mają dobre galerie sztuki. Będzie to bez wątpienia niesamowita wędrówka, która przyciągnie uwagę każdego z nas. A sztuka wysoka zawsze przynosi duże korzyści tym, którzy decydują się korzystać z jej zasobów. 

Twórczość plastyczna dziecka w wieku przedszkolnym

Jednym z najczęstszych sposobów wyrażenia zapału twórczego przez dziecko jest rysowanie. Na skutek słabej koordynacji mięśni, małe dziecko nie umie jeszcze właściwie rysować, lecz bardzo lubi bazgrać, to znaczy wykonywać ostre i często zupełnie bezcelowe ruchy kredką.


Rysowanie jest  dla dziecka raczej środkiem ekspresji niż sposobem tworzenia piękna.

Wiodącą postacią w badaniach psychologicznych, opartych na wielostronnej analizie rysunków dzieci i procesu ich powstawania, jest Stefan Szuman (1889-1972). Uważał on, że wytwór plastyczny może prezentować mierne wartości artystyczne, natomiast sam proces twórczy rozwija i ujawnia cechy osobowości autora. Z tego właśnie powodu badacz najbardziej cenił prace dzieci do 10 roku życia, uznając ich wartości, dzięki zawartemu autentyzmowi wyrazu, oryginalności formy i emocjonalnej ekspresji. Szuman uporządkował poglądy na dynamikę rozwoju wypowiedzi rysunkowej dzieci. Podzielił on rozwój twórczości rysunkowej na okresy i fazy.

Okresy twórczości rysunkowej dziecka według S. Szumana:

1. Okres bazgrot - 1,6 – 3,0  rok życia - Wstępne formowanie się schematu postaci, zapełnianie płaszczyzny kropkami, kreskami, krzyżującymi się liniami krzywymi, próba zamknięcia koła.
2. Okres schematyczny (ideoplastyka) - 3,0  – 4,0 rok życia - Głowonogi głowotułowie, uprzedmiotowienie wypowiedzi plastycznych (postać ludzka, zwierzęca, środki lokomocji).
5,0  – 7,0 rok życia - Schematy uproszczone, przekształcanie afektywne, symboliczne ujmowanie formy.
7,0  – 12,0 rok życia - Schematy wzbogacone, stopniowe wzbogacanie formy w „akcydensy” , cechy typowe.


Pierwszą cechą wytworów dziecka jest opieranie się na pamięci, wyobraźni i przeżyciach emocjonalnych. Rysowanie jest wyrazem tego, co w danym momencie absorbuje umysł dziecka. Jego pierwsze rysunki są symboliczne, dalekie od bezpośredniej kopii przedmiotów. Dziecko rysuje przedmioty tak, jak je pamięta, nie interesuje się perspektywą, proporcjami lub stosunkami. Przedmioty rozmieszczone są w różnych kierunkach i bez widocznego związku ze sobą, np. dziecko najpierw rysuje kwiatek, a potem odwraca kartkę i rysuje kotka. Jeśli chodzi o kolorystykę wczesnych prac dziecka, to na ogół jest ona żywa pod warunkiem, że ma ono odpowiednie kredki czy farby. Jednak nie zawsze korzysta ze wszystkich kolorów, skupia uwagę tylko na barwach wybranych przez siebie.

W wieku 5 lat następuje wzrost naśladownictwa między dziećmi. Jednak nie poprzestają one tylko na odtwarzaniu cudzych pomysłów, ale je przekształcają. Od około 6 roku życia dziecko próbuje odtwarzać w rysunkach to, co widzi i zwraca uwagę na wielkość, perspektywę, poprawność szczegółów. Pojawia się pewien określony repertuar, do którego należą: postaci ludzkie, budynki, rośliny, środki lokomocji, słońce i zwierzęta. W grupach starszych kompozycja rysunku jest bardziej uporządkowana. Dziecko zaczyna traktować kartkę jako wspólną płaszczyznę tego, co przedstawia. Łączy odpowiednie elementy lub rozmieszcza je oddzielnie w pewnym logicznym związku. Kolorystyka rysunków jest bogata. Dzieci 5, 6- letnie lubią używać barw żywych i jaskrawych, ale wykorzystują także kolory spokojne. Kierują się również zasadą przeplatania barw. Tworzą wielobarwne układy, mieszają kolory, uwzględniają również tło. Posługują się one nadal kolorytem alokalnym – jest on inny, niż taki, jaki dostarcza im obserwacja otoczenia. Zazwyczaj zdają sobie z tego sprawę, ale akurat taka barwa ich interesuje. A to, czy jest ona zgodna z rzeczywistością nie ma dla nich większego znaczenia. Z drugiej jednak strony zaczynają się interesować otoczeniem i zastanawiać się, jakim kolorem narysować tę czy inna rzecz.

W twórczości plastycznej dzieci widać pewną zasadę rozwoju dzieci, mówiącą o tym, że formy późniejsze opierają się na wcześniejszych. Droga dziecka, którą przebywa jest samodzielna i twórcza. To właśnie w pracach dzieci z młodszym wieku przedszkolnym występują właściwości takie, jak: pomysłowość, oryginalność i rozmach, które należy wykorzystać do dalszej pracy nad rozwojem twórczości plastycznej.

Twórczość małych dzieci świadczy o potrzebie poznawania świata i jest wyrazem ich przeżyć oraz odczuć. Formy plastyczne i ich kolorystyka to środki ekspresji emocjonalnej dzieci. Radość, zadowolenie łączy się z żywymi barwami ich rysunków. Dysproporcje, deformacje, których dziecko dokonuje nieświadomie lub specjalnie mogą wyrażać odczucia takie, jak: śmieszność, podziw, strach. Emocje to trudny temat dla przedszkolaka. Nie potrafi on jeszcze słowami wyrazić tego, co czuje. Ale umie to narysować. Nie wolno krytykować jego prac, ale należy uważnie im się przyglądać. Trzeba obserwować, co dziecko rysuje i jak rozmieszczone są postaci na kartce. To, co dla malucha jest ważne, na rysunku jest największe. Należy również zwrócić uwagę na to, co znajduje się w centrum rysunku (np. mama, tata – w zależności od ich znaczenia dla dziecka), albo czego brakuje (np. na rysunku rodziny brakuje taty). Z rysunku dziecka można odczytać również, co go martwi (np. brat bez dłoni – bo dokucza, zabiera zabawki, bije), albo o czym marzy, jeżeli w rysunkach dziecka często powtarza się jakiś element (np. pies, którego dziecko chciałoby mieć, ale rodzice się nie zgadzają). Powinno się zwracać również uwagę na kompozycję rysunku. Jeżeli obrazki dziecka skupione są w jednym z rogów kartki, to może to świadczyć o tym, że jest nieśmiałe i nie potrafi odnaleźć się w grupie przedszkolnej. Natomiast, jeżeli jego prace wychodzą poza kartkę, to może to być znakiem tego, że dziecko jest nadpobudliwe lub nerwowe.

Wartością samą w sobie jest proces twórczego myślenia, zachodzący w dziecku, proces samodzielnego odkrywania własnych możliwości. Bowiem sztuka, to piękno widziane przez artystę. Piękne jest to, co kto lubi, co się komu podoba. Nie ma w sztuce pojęć "źle", czy "dobrze". Tak więc wszystkie próby podejmowane przez dziecko mają wartość pozytywną. W trakcie działania należy pozwolić dziecku na swobodne skojarzenia, własne odczucia, które z naszą pomocą poprowadzą je do budowania obrazu siebie i świata.

Tworzenie daje dziecku radość, poczucie ważności, siły sprawczej, przez co staje się zdolne do rozwoju. Aby nie zaprzepaścić tego i wspólnie z dziećmi czerpać radość z rysowania, malowania, czy tworzenia należy tę naturalną u dziecka skłonność do ekspresji plastycznej stale rozwijać i pogłębiać. Czynić to można zarówno przez dostarczanie mu nowych środków wyrazu plastycznego, jak i ugruntowanie umiejętności i wiedzy na ten temat.

Dzieci są kreatywne z natury, dlatego tę wspaniałą zdolność należy w nich pielęgnować i rozwijać. Rysunek jest obok mowy, jedną z pierwszych form ekspresji dziecka, jest prostym i bezpośrednim środkiem, jakim dziecko może określić swoje istnienie na świecie i swój świat.

Liliana
http://e-przedszkolak.blogspot.com

Wrocławskie murale malowane farbami Baumit

Wrocław postrzegany jest jako miasto wielu kultur i wielu narodów. Stolica Dolnego Śląska od lat kojarzona jest z tolerancją i otwartością wobec odmiennych społeczności.

To tutaj inicjowane są różnego rodzaju kampanie sprzyjające poznaniu narodów z całego świata, ich obyczajów i tradycji. Jednym z tego rodzaju przedsięwzięć jest inicjatywa WrOpenUp. Twórcy tej akcji pragną uczynić Wrocław miastem prawdziwie europejskim i w pełni akceptującym wielokulturowość, a także dbającym zarówno o społeczność lokalną, jak i gości. Jedną z ostatnich inicjatyw było przygotowanie murali w kilku atrakcyjnych miejscach Wrocławia. Projekt wsparła firma Baumit, która przekazała farby niezbędne do wykonania muralu.Street art już na dobre wpisał się w krajobraz Wrocławia. Z każdym rokiem przybywa kilka kolejnych murali, które zdobią i przekazują ważne dla obserwatorów wartości. Pod koniec listopada powstał nowy obraz, który jest elementem kampanii społecznej WrOpenUp. Obraz został stworzony na budynku przy ul. Kościuszki 76 tuż obok charakterystycznego trzonolinowca. Autorem projektu muralu jest wrocławski artysta Tomasz Jakub Sysło. Tematem przewodnim dzieła jest promocja akceptacji i otwartości wobec kulturowych odmienności we Wrocławiu. Malowidło jest radosne, niezwykle pozytywne i pełne kolorów, a przez to doskonale widoczne i zauważalne dla wszystkich mieszkańców oraz turystów odwiedzających Wrocław.

Podczas realizacji inicjowanych przez WrOpenUp akcji, fundacja stara się włączać firmy, mające swoje siedziby we Wrocławiu. Są to również wyższe uczelnie oraz instytucje związane z Wrocławiem, których celem jest promowanie wizerunku miasta. Akcję malowania muralu wsparła firma Baumit, która przekazała na rzecz inicjatywy niezbędne farby elewacyjne oraz podkład gruntujący potrzebny do przygotowania ściany przed malowaniem obrazu. Odcienie farb zostały wybrane z największej w Europie palety kolorów tynków i farb elewacyjnych Baumit Life, która zawiera całe spektrum odcieni od pastelowych po niezwykle intensywne. Dzięki temu mural jest bardzo wyraźny, żywy i z powodzeniem oddaje zamysł artystyczny autora obrazu. Polska centrala firmy Baumit znajduje się we Wrocławiu i chcemy by naszą markę kojarzono z tym przyjaznym i otwartym miastem. Chętnie włączamy się w różnego rodzaju inicjatywy, które mają na celu upiększenie krajobrazu Wrocławia. Mural, który powstał przy ul. Kościuszki mówi o tolerancji, współpracy między przedstawicielami różnych narodów. Baumit jest międzynarodowym koncernem stąd też nie mogło nas zabraknąć przy realizacji tego dzieła. Przekazane przez nas materiały to najwyższej jakości farby elewacyjne, które są odporne na zabrudzenia oraz zmienne warunki atmosferyczne, dzięki temu mamy pewność, że mural przez kilka najbliższych lat będzie ozdobą budynku i będzie zachwycał mieszkańców Wrocławia" - wyjaśnia Aleksandra Gilewska, Manager ds. Marketingu w firmie Baumit.

Mural, który powstał na budynku przy ul. Kościuszki 76, jest pierwszym obrazem otwierającym całą kampanię organizowaną przez fundację WrOpenUp. Kolejne dzieło ma powstać przy ul. Sienkiewicza 38 już na wiosnę 2013 roku.

Galerie sztuki – metamorfoza

Cały świat idzie na przód .Tempo zmian i rozwoju naszego świata z każdym dniem zwiększa się. Ten symptom, można odczuć w każdej dziedzinie ludzkiej działalności. Przykładem jest fakt, że jeszcze 20 lat temu to nie do pomyślenia było, że z kieszeni wyciągnie się telefon komórkowy i zadzwoni. 

Wtedy w Polsce cudem był telefon a możliwość zadzwonienia luksusem. A teraz, telefon można kupić dosłownie wszędzie, o dzwonieniu nie wspominając.

Ale nie o tym chciałem rozprawiać tylko o metamorfozie sztuki a dokładnie przyjrzeć się rozwojowi galerii sztuki. W moim mniemaniu sztuka nie jest czymś pospolitym. Aczkolwiek jest popularna. Ktoś kto uprawia sztukę jest kimś więcej niż szarym kowalskim, jest osobą z tym czego nie mają inni. A jego dzieła sztuki są wyjątkowe. Sztuka jest indywidualna nie zawsze skierowana do wszystkich. Jednym się podoba jednym nie – porostu gust. Dzięki tym czynnikom sztuka jest w pewnym sensie zamknięta dla niektórych. Jej hermetyzm powoduje , ze jest inna od wszystkiego co ją otacza choć wywodzi się ona z otoczenia. Taki stan rzeczy powoduje, że sztuka wolniej przyswaja nowości technologiczne. Zamiast pędzla sparay, zamiast maszyny laptop i tak dalej. Nim w sztuce zaczęto stosowanie sprayu to musiało minąć wiele lat od momentu jego wynalezienia.

 

Jednak w obecnych czasach sztuka zmieniła się pod kątem prezentacji - dzięki internetowi.

Internet wykorzystywany jest przez artystów jako nie tylko miejsce prezentacji dzieł sztuki ale również miejsce pracy. Tak wielu artystów, graficy muzycy pracują dla firm internetowych. Tworzą oni grafikę stron, muzykę i wiele innych.

Jako źródło promocji artystów przykładem może być internetowa galeria sztuki. Dzięki temu, że utrzymanie strony jest tanie w porównaniu do wynajmu lokalu, możliwości prezentacji dzieł i samych artystów, są o wiele większe. Ponadto niskim kosztem można utrzymać ciekawe relacje z osobami zainteresowanymi tą tematykom. Minusem takiej galerii jest brak bezpośredniego kontaktu ze sztuką. A w szczególności malarstwo olejne trudno się prezentuje. Warto jednak przed zakupem w galerii internetowej zobaczyć na żywo zakupione dzieło.

 

Niezwykła Indonezyjska rzeźba w drewnie

Indonezyjska rzeźba uważana jest za jedna z najpiękniejszych. Rzeźby pochodzące z Dalekiego Wschodu potrafią zaskoczyć, a piękno ich wykonania niejednokrotnie wzbudziło w odbiorcach głębokie uczucia. Jak są wykonywane, gdzie są robione i skąd bierze się tak ogromny talent balijskich rzeźbiarzy.

Indonezyjskie rzeźby w drewnie znane są niemal na całym świecie. Słyną ze swojej niepowtarzalności, elegancji i dokładności wykonania. Każda rzeźba pochodząca z Dalekiego Wschodu wykonywana jest ręcznie przez balijskich rzemieślników w ich małych pracowniach. Sztuka ta przechodzi z pokolenia na pokolenie a również z nią przekazywany jest talent niezwykłych rzeźbiarzy. Talent rzeźbiarzy wynosi się również z tamtejszej kultury, w której rzeźbiarstwo jest głęboko zakorzenione a najmłodsi rzeźbiarze mają nawet mniej niż dziesięć lat. Tak szybkie rozpoczynanie rzeźbiarstwa powoduje, że w późniejszym okresie staje się ono niezwykłą sztuką, każdy element wykonywany jest z tak niezwykłą starannością, że czasami aż ciężko uwierzyć iż wykonany został on ludzką ręką. rzeźba rzeźba w kulturze Dalekiego Wschodu staje się bardzo ważnym i czołowym zajęciem. Każda rzeźba, niezależnie od tego czy jest drewniana czy rzeźbiona z piaskowca cechuje się bardzo wysokimi walorami artystycznymi. Bardzo często rzeźby te pozostawione są w ich naturalnych kolorach, czyli nie są upiększane farbami ani lakierami, co daje cudowne wrażenie i stanowi wyjątkowy element dekoracyjny oddają piękno naturalnego drewna bądź kamienia. Dodatkowym atutem rzeźb pochodzących z Indonezji jest fakt, że wykonywane są one przeważnie z jednego kawałka drewna, czy też piaskowca - co świadczyć może tylko o niezwykłym talencie tamtejszych rzemieślników.
Na przełomie lat rzeźba z Dalekiego Wschodu nabrała trochę nowego znaczenia. Bardzo często poprzez wpływy różnych kultur oraz szeroko rozwiniętą turystykę tamtych krajów rzeźbiarze z Indonezyjskich wysp podejmują się także wykonywania rzeźb abstrakcyjnych, które idealnie pasują do klimatów nowoczesnych wnętrz.
Indonezyjskie rękodzieła bardzo często budzą zachwyt i okazują się znakomitymi elementami dekoracyjnymi zarówno antycznych jak i nowoczesnych wnętrz.